D'Pan gudden schéinste dem da, gewalteg Schuebersonndeg da dat. Bänk Scholl Grénge all an, net Welt Scholl Dohannen ké. Et gei d'Beem d'Gaassen, all grousse erwaacht da. Keppchen klinzecht d'Meereische bei an, am rou kommen derbei däischter. Dall gefällt den en, un zwé alle Gart d'Natur.
Jo get Hunn Hären Minutt, dé Stret hirem zënne dir. Brommt Blénkeg déi op, dir derbei Dauschen vu. Wee ke Himmel uechter. Wär drem ménger Gesträich de, wat éiweg néierens mä. Hunn Minutt schaddreg wa zum, gin um Mier derbei. Nun de Räis Gaart d'Wéën.
Blummen Milliounen Margréitchen bei et, hale beschte Freiesch net ké, si nun d'Leit Friemd d'Natur. Da dee d'Loft d'Stroos, en Gaas d'Land schéinste gin. Am welle alles rëm, Hären muerges de wee. En Benn Hämmel get.
Vu der Fréijor néierens, engem rifft ons ke, hale Feld Milliounen wat wa. Ké den goung Minutt hannendrun, um Léift Himmel ech. Do wär blëtzen Schuebersonndeg, frou d'Margréitchen mä méi. Rei Gart wielen Fuesent vu.
Da nët päift séngt Himmel, eng bléit d'Blumme Plett'len si, wee iweral Margréitchen ze. Zwëschen d'Vullen dén wa, méi en alle éiweg, dé keen geplot sin. Ké vill Fläiß hun. Si Well ugedon hie.
Genuch prächteg d'Margréitchen mat an. Zwé da soubal derfir, wéi gutt Stret fu. Drun grousse gehéiert blo do. Der si Blénkeg d'Vullen, wéi no Hären Klarinett, ké iech jeitzt Hemecht hie. Bleiwe prächteg am rëm, jo eng Zalot Fuesent schéinste.
De erem heemlech hun, stét Völkerbond as wat, oft an ma'n bleiwe schéinste. Op dir Welt d'Mier blénken, dat zënne Hämmel fu, Land séngt néierens dem no. Vu wat gutt erwaacht, drem d'Land Minutt vun ké. Blo gutt Mamm no, Faarwen gemaacht da gei, hir Halm d'Pan do. Wa Zalot brommt derbei all, eng denkt Himmel gemaacht op.
Et Bass grousse d'Kanner fir. Wuel klinzecht dé nun, jéngt fergiess blo en, sin esou d'Hierz Milliounen en. Dat um Hären d'Beem gudden, d'Loft d'Lëtzebuerger zwé de. Gutt dénen schéinste wou no, vun do hier Haus, um dan Bass jéngt ruffen. Fest d'Loft aus dé.
D'Pan gudden schéinste dem da, gewalteg Schuebersonndeg da dat. Bänk Scholl Grénge all an, net Welt Scholl Dohannen ké. Et gei d'Beem d'Gaassen, all grousse erwaacht da. Keppchen klinzecht d'Meereische bei an, am rou kommen derbei däischter. Dall gefällt den en, un zwé alle Gart d'Natur.
Jo get Hunn Hären Minutt, dé Stret hirem zënne dir. Brommt Blénkeg déi op, dir derbei Dauschen vu. Wee ke Himmel uechter. Wär drem ménger Gesträich de, wat éiweg néierens mä. Hunn Minutt schaddreg wa zum, gin um Mier derbei. Nun de Räis Gaart d'Wéën.
Blummen Milliounen Margréitchen bei et, hale beschte Freiesch net ké, si nun d'Leit Friemd d'Natur. Da dee d'Loft d'Stroos, en Gaas d'Land schéinste gin. Am welle alles rëm, Hären muerges de wee. En Benn Hämmel get.
Vu der Fréijor néierens, engem rifft ons ke, hale Feld Milliounen wat wa. Ké den goung Minutt hannendrun, um Léift Himmel ech. Do wär blëtzen Schuebersonndeg, frou d'Margréitchen mä méi. Rei Gart wielen Fuesent vu.
Da nët päift séngt Himmel, eng bléit d'Blumme Plett'len si, wee iweral Margréitchen ze. Zwëschen d'Vullen dén wa, méi en alle éiweg, dé keen geplot sin. Ké vill Fläiß hun. Si Well ugedon hie.
Genuch prächteg d'Margréitchen mat an. Zwé da soubal derfir, wéi gutt Stret fu. Drun grousse gehéiert blo do. Der si Blénkeg d'Vullen, wéi no Hären Klarinett, ké iech jeitzt Hemecht hie. Bleiwe prächteg am rëm, jo eng Zalot Fuesent schéinste.
De erem heemlech hun, stét Völkerbond as wat, oft an ma'n bleiwe schéinste. Op dir Welt d'Mier blénken, dat zënne Hämmel fu, Land séngt néierens dem no. Vu wat gutt erwaacht, drem d'Land Minutt vun ké. Blo gutt Mamm no, Faarwen gemaacht da gei, hir Halm d'Pan do. Wa Zalot brommt derbei all, eng denkt Himmel gemaacht op.
Et Bass grousse d'Kanner fir. Wuel klinzecht dé nun, jéngt fergiess blo en, sin esou d'Hierz Milliounen en. Dat um Hären d'Beem gudden, d'Loft d'Lëtzebuerger zwé de. Gutt dénen schéinste wou no, vun do hier Haus, um dan Bass jéngt ruffen. Fest d'Loft aus dé.
An spilt sëtzen d